Madagaskar to jedna z największych wysp na świecie. Do niedawna ogromny problem stanowiło dotarcie na nią. Co się zmieniło? Jak dotrzeć na „czerwoną wyspę”?

Polacy mają monopol na Madagaskar.

W czerwcu 2018 r. jedno z polskich biur podróży wprowadziło do swojej oferty wyjazdy na Madagaskar. Okazało się to strzałem w dziesiątkę. W ciągu dwóch miesięcy kierunek stał się „topową” destynacją. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że tak długo był niedostępny. Madagaskar kojarzy nam się z „egzotyką”, lemurami, fauną, której nie spotkamy nigdzie indziej. Ponadto bezpośredni lot z Warszawy trwa 10 h, a zmiana czasu to zaledwie 1 h.

Charakter polskiej turystyki na Madagaskarze to przede wszystkim wypoczynek. Boeing 767 ląduje na wyspie Nosy Be. Ponad 300 osób kieruje się bezpośrednio do hoteli, a zaledwie 40 -50 osób wybiera się w podróż na właściwą wyspę Madagaskar.

Dlaczego ktoś wybiera wczasy na Madagaskarze? Cena. Relacja kosztu pobytu do jego jakości jest znakomita. Ceny są porównywalne z tygodniowym wypoczynkiem w Hiszpanii, a przecież lecimy w „egzotykę”. Niewielu decyduje się na poznanie Madagaskaru. Tymi nielicznymi opiekuje się, jako pilot wycieczek.

Pomimo stosunkowo niewielkich grup Polacy wydają się mieć monopol na zwiedzanie wyspy. Podczas czterech podróży na Madagaskar nie spotkałem żadnej innej narodowości, która poruszałaby się w grupie 15 osób. Zazwyczaj spotyka się parę z Włoch, Francji, Niemiec, która wynajmuje lokalnego przewodnika i kierowcę. Nie widziałem natomiast turystów, którzy poruszaliby się w większej grupie. Przyczyna może prosta. Trudności jakie stwarza transport po „czerwonej wyspie”. Kiedy decydujemy się na wycieczkę na północ wyspy, do miasta Diego – Suarez, będącego bazą wypadową, to musimy się liczyć, że 200 km będziemy pokonywać 12 godzin. Nie ma możliwości podróżowania klimatyzowanym autobusem. Do dyspozycji są busy o podwyższonym zawieszeniu.

Większość turystów z Polski zostaje zatem na sąsiadującej z Madagaskarem wyspie Nosy Be. Jest to bodaj jedyny obszar na terenie Republiki Madagaskaru gdzie znajdują się luksusowe kurorty dla zagranicznych turystów.

Statycznie nadal niewielu Polaków doświadcza spotkania z Malgaszami na ich czerwonej ziemi. Mimo to pojawiają się problemy. Omówiłem je tutaj oraz tutaj. Przed wyjazdem na Madagaskar warto zapoznać się z kodeksem etyki w podróży, czyli jak być przyzwoitym turystą. Zajrzyjcie tutaj.

Jak dotrzeć na Madagaskar?

Długi czas byłem przekonany, że jak coś sobie sam zorganizujesz to będzie taniej. Madagaskar jest zaprzeczeniem tej teorii. Kiedy w najpopularniejszej wyszukiwarce lotów wpiszemy stolicę Madagaskaru – Antananarywę, to znajdziemy coś takiego:

Cena za osobę, w dwie strony. Dużo, prawda? Powiecie, że specjalnie wybrałem taki termin, żeby udowodnić postawioną tezę. Powyżej macie cenę dla lotu w terminie 13.06 – 20.06.2019, czyli tak jak lecę na Madagaskar po raz piąty. Ustawmy wylot za pół roku, trzeba się przecież przygotować do wyjazdu – listopad 2019:

300 zł oszczędności nie brzmi zachęcająco. Co można zatem zrobić, żeby dolecieć na Madagaskar taniej? Można wykupić wycieczkę w biurze podróży, a wtedy koszt wyjazdu będzie niewiele wyższy niż sam przelot.

Obecnie dobrem luksusowym jest czas. Wielu ma pieniądze, ale niewielu ma czas. Jeśli jesteś szczęściarzem i udaje Ci się połączyć te dwa elementy to możesz zdecydować się na przelot na Madagaskar na pokładzie samolotu czarterowego, a następnie poznawanie wyspy na własną rękę. Czarter z Warszawy lata raz w tygodniu na wyspę Nosy Be (w tłumaczeniu – duża wyspa). Koszt czarteru to prawdopodobnie około 2500 zł w dwie strony. Nie mam dostępu do cen za przelot, ani dostępności. Trzeba kontaktować się z bezpośrednio z biurem podróży.

Po dotarciu na wsypę warto skorzystać z usług lokalnego przewodnika, który ułoży dla Ciebie plan zwiedzania i zorganizuje transport. Gdzie szukać przewodnika? Napisz do mnie, podam namiary na rzetelnych ludzi.

Kiedy spojrzymy jeszcze raz na powyższe grafiki to oprócz ceny mamy ważną wiadomość – czas potrzebny na transport. Czarter w 10 h pokonuje bezpośrednią trasę Warszawa – Nosy Be, podczas gdy loty rejsowe wymagają podróży do Paryża, z Paryża do Nairobi lub innego państwa tranzytowego w Afryce i dopiero lot do Antananarywy – stolicy Madagaskaru.

Lotnisko na Nosy Be to atrakcja sama w sobie. W ubiegłym roku terminalem była szopa bez dachu. Dzisiaj jest dach, wiatraki, toalety, niewielka sala oczekiwania i kawiarnia (stan na czerwiec 2019). Nie ma natomiast nic ponad to. W związku z tym niezależnych podróżników czeka zawód, gdyż nie wyjdą przed terminal i nie znajdą tam swojego auta z wypożyczalni. Nosy Be to najbardziej turystyczne miejsce na Madagaskarze, więc auto wynająć można. Nie znam szczegółów, bo nigdy nie korzystałem, ale wydaje się, że największą ofertą dysponują hotele. Można wynająć z nich samochód nie będąc gościem hotelowym. Podczas przejazdów po wyspie zauważyłem również niezależną wypożyczalnię o nazwie Easy Nosy Be.

Madagaskar,Madagaskar, Afryka, przewodnik Madagaskar, jak dolecieć na Madagaskar?

TRASA WARSZAWA – NOSY BE, WIDOK NA KILIMANDŻARO

Najczęściej zadawane pytania:

1. Kiedy lecieć na Madagaskar?

Madagaskar to czwarta największa wyspa na świecie. W tym samym czasie można na niej doświadczyć różnych klimatów. Przyjmuje się jednak, że najlepsze miesiące to kwiecień, październik i listopad. Byłem na Madagaskarze w czerwcu, we wrześniu i mogę dać zielone światło – jest gorąco, ale stabilnie. Tymczasem panuje zgoda, co do okresów kiedy na Madagaskar nie latać. Podróżowania powinno się unikać od stycznia do marca. Trwa wtedy pora deszczowa i wiele dróg znika z powierzchni ziemi. Nawet gdyby udało Wam się dotrzeć do pewnych „atrakcji” to z pewnością one będą znajdować się pod wodą. Przykład:

Biuro podróży oferuje wyjazdy na Madagaskar od maja do listopada.

2. Jakie szczepienia są wymagane?

Żadne. Po przylocie na Madagaskar nie ma kontroli książeczek szczepień. W ofercie biura podróży nie podaje się informacji czy jakiekolwiek szczepienia są konieczne. Byłem na wyspie czterokrotnie i wróciłem żywy. Nie znaczy to jednak, że sprawę należy bagatelizować. Jestem po serii szczepień, prowadzę konsultację z lekarzem chorób tropikalnych.

Możecie skorzystać z porady profesjonalisty. Wizyta u lekarza chorób tropikalnych kosztuje zazwyczaj około 150 zł. Przedstawi on Wam zagrożenia i zaproponuje szczepienia. Przygotujcie się jednak, że wyjdziecie od niego z przekonaniem, że lepiej zostać w Polsce.

Aktualną sytuację epidemiologiczną na Madagaskarze znajdziecie pod tym linkiem ↓ https://wwwnc.cdc.gov/travel/destinations/traveler/none/madagascar?s_cid=ncezid-dgmq-travel-single-001

Okazuje się, że obecnie panuje epidemia odry. Pamiętacie taką chorobę? Jeżeli Wasi rodzice nie byli antyszczepionkowcami to z pewnością jesteście zaszczepienie (wiek dziecka bez szczepień to zapewne maksymalnie 6 lat, reszta nie uległa modzie, szczepionki stały się ofiarą własnego sukcesu).

Dużym problem jest malaria. Do tego tematu należy podchodzić szalenie poważne. Spotkałem na Madagaskarze pilota, który opowiedział mi tragiczną historię. Dwa lata temu podróżował z grupą turystą. Wycieczka jakich się już nie robi – 15 dni w interiorze. Podczas objazdu dwie panie lekceważyły wszystkie środki zapobiegawcze rozprzestrzenianiu się malarii czyt. nie stosowały repelentów. Po powrocie z Madagaskaru zlekceważyły objawy malarii, które uznały za grypę. Po dwóch tygodniach obie zmarły. Malaria mózgowa – najgorsza odmiana.

Z jednej strony mówię, że nie trzeba szczepień, a z drugiej opowiadam o przypadkach śmiertelnych. Wydaje się, że najważniejszy jest zdrowy rozsądek. W porze suchej, w której podróżuje się po Madagaskarze, ilość komarów przenoszących malarie jest niewielka. Nie wszystkie komary przenoszą malarię. Nie chce wchodzić w szczegóły. Przed wyjazdem trzeba zaopatrzyć się w mocny repelent – 50 % min.

Więcej informacji znajdziecie na stronie polskiego producenta najpopularniejszego repelentu, czyli muga. Dostępna jest tam również lista lekarzy chorób tropikalnych → https://www.mugga.pl/wystepowanie-malarii-c-2_40.html*

*to nie jest płatna promocja

Najważniejszy tryptyk zapobiegania chorobom tropikalnym: Kiedy wchodzimy do lasu to opryskujemy całe ciało repelentem. Przed posiłkiem dezynfekujemy ręce. Pijemy wodę butelkowaną.

Jeżeli podróżujecie z namiotem to konieczna jest moskitiera. Nocując w dobrych hotelach nie ma obaw.

O pozostałych zagrożeniach na Madagaskarze przeczytacie na stronie Health Protection Scotland, czyli oddziale szkockiego departamentu zdrowia →
https://www.fitfortravel.nhs.uk/destinations/africa/madagascar

Jeśli chodzi o HIV to niewielu Malgaszy wie co to jest. Zwiększony wskaźnik zakażeń występuje w miejscach turystycznych. Dlaczego? Seksturystyka.

3. Co trzeba zabrać ze sobą na Madagaskar?

Mocny repelent, płyn do dezynfekcji dłoni, krem do opalania, nakrycie głowy, dobre samopoczucie i gotowość na przygodę.

4. Czy podczas przejazdu z wyspy Nosy Be do Diego Suarez są stacje benzynowe, postoje?

Jedna. Toaleta to zazwyczaj busz. Nie ma możliwości zakupienia hot doga i świeżo zmielonej kawy. Droga wiedzie przez wioski, w których ludzie utrzymują się z tego co daje natura.

5. Czy na Madagaskarze jest bezpiecznie?

Tak. Nie spotkałem się z żadnymi wrogimi zachowaniami wobec obcokrajowców. Malgasze są ciekawi przybyszy, okazują szacunek. Powinniśmy robić to samo.

6. Jak się poruszać po Madagaskarze?

Na południu Madagaskaru nie funkcjonuje transport międzymiastowy czy, może trafniej, między regionami. Prawdopodobieństwo złapania stopa wydaje się niewielkie, ale możliwe. Najlepiej mieć własny środek transportu czyt. samochód albo wynająć lokalnego przewodnika i kierowcę, którzy zorganizują nam wyjazd. Podróżowanie po wschodnim wybrzeżu wydaje się bardziej osiągalne. Jeśli chcecie się dowiedzieć więcej to zajrzyjcie to relacji The Family Without Borders tutaj.

7. Co jeść, gdzie jeść?

W nielicznych dużych miastach funkcjonują restaurację. W interiorze trzeba liczyć na zapasy zakupione w mieście, znajomości Waszego przewodnika lub uprzejmość mieszkańców.

8. Nocleg.

W miastach są hotele, a w niektórych można spotkać hostele. Zazwyczaj zwiedzanie planuje się tak, żeby duże miasto, jak Diego – Suarez czy Madzunga, było bazą wypadową.

9. Jak przygotować się do wyjazdu?

Według stanu wiedzy, czerwiec 2019, nie ma dostępnego przewodnika po Madagaskarze w języku polskim. Jest edycja Lonely Planet. Najnowsze wydanie jakie miałem w ręce to 2008 r.

Przewodnikiem po Madagaskarze powinien być dla nas Arkady Fiedler – jeden z najbardziej znanych polskich podróżników. Czerwoną wyspę odwiedził dwukrotnie. Przemierzył ją wzdłuż i wszerz, najpierw z jednym, a pózniej z dwoma lemurami. Poznał gruntownie jej mieszkańców, faunę i florę, historię i obyczaje.

W 1976 r., w przedmowie do książki Wyspa kochających lemurów, tak opisuje swoje podróże na Madagaskar: Byłem na Madagaskarze dwa razy, po raz pierwszy tuż przed drugą wojną światową i z nastrojów owej podróży powstała niniejsza książka, następnie, prawie trzydzieści lat pózniej, czarowna wyspa zwabiła mnie po raz wtóry.

Obie książki są wybitne. Nikt już tak nie opisze Madagaskaru, bo nikt go już w takich szatach nie zobaczy. Pozycje obowiązkowe dla każdego kto wybiera się na czerwony ląd (skąd to określenie? zapraszam do lektury).

Smaczku pierwszej wyprawie Fiedlera dodaje jej charakter. W 1937 r. rząd polski poważnie myślał o posiadaniu kolonii. Zorganizowano rządową wyprawę na Madagaskar pod kierunkiem mjr. Mieczysława Lepeckiego. Arkady Fiedler, jako niezależny ekspert, badał warunki i opłacalność ewentualnej kolonizacji i polskiego osadnictwa na wyspie.

Książki Arkadego Fiedlera o Madagaskarze:

Madagaskar, Okrutny czarodziej
Wyspa kochających lemurów
Madagaskar, Gorąca wieś Ambinanitelo

Z pozycji nowych znam książkę Madagaskar, Tomek na czerwonej wyspie autorstwa Tomka Owsianego. W 2011 r. dołączył do misji katolickiej na Madagaskarze, gdzie pracował przez dziewięć miesięcy, poznając przy okazji i opisując zaskakującą codzienność.

Inny młody misjonarz publikuje na facebooku i przygotowuje się do kolejnego wyjazdu. Możecie go podglądać tutaj.

10. Gdzie szukać informacji o Madagaskarze?

No tutaj, a gdzie? Nieśmiało polecam się w lekturze: