Sri Lanka to dla mnie Azja w pigułce. Znajdziemy tu wszystko z czym kojarzymy kraje Azji Południowo – Wschodniej: tropikalne owoce, rajskie plaże, doskonałe jedzenie, dzikie zwierzęta, masaże, zgrabne pejzaże.

Często rodzina i turyści zadają mi pytanie: co polecasz? Dotychczas nie mogłem udzielić wyczerpującej odpowiedzi. Od niedawna mogę – Sri Lanka!

Klimat.

Nie lubię posługiwać się podręcznikowymi definicjami. Wolę napisać, że pogoda jest przyjemna. Średnia roczna temperatura wynosi około 28 – 32 stopnie. Dwa razy w roku mocno pada. Na Sri Lance występują dwa monsuny: zimowy, który wieje od wschodu oraz letni, który wieje od południa. Nasuwa się słuszne pytanie: jaki okres wybrać na wypoczynek? Wydaje się, że można mówić o dwóch porach, kiedy podróż powinna być udana: od połowy grudnia do końca kwietnia i od czerwca do października.

Warto dodać, że Sri Lanka leży niewiele ponad równikiem co sprawia, że przez cały rok dzień trwa tu 12 godzin, od 6 rano do 18 wieczorem.

Intensywne zwiedzanie może poważnie zmęczyć. Warto tak zaplanować trasę naszej podróży, aby był w niej czas zarówno na eksploracje historycznych zabytków, jak i na wypoczynek. Dla niego warunki na wyspę są doskonałe.

Wypoczynek.

Może to być wyłączny cel naszej podróży na Sri Lankę. Nie oznacza to jednak, że należy leżeć na plaży przez 15 dni. Zostawmy to na sam koniec wyjazdu. Co powiedziecie na relaks pośród pól herbacianych czy w górach?

To jeden z hoteli, w którym zatrzymałem się w podróży. Z jednej strony wodospady, z drugiej pola herbaciane. Jak tu nie wypić kawy?

Żartuje. Herbatę też piłem, u źródła.

Można, nie bez racji, powiedzieć, że na te plantacje herbaty trzeba przecież dojechać, a to implikuje wysiłek. Zgoda, ale radość z picia herbaty pośród krzaków (czy jak chcą niektórzy drzew) herbacianych rekompensuje wszelkie trudy. W ogóle postrzegałbym wycieczkę na plantację herbaty w kategoria wypoczynku. To doskonale terapeutyczne zajęcie. W końcu zielony uspokaja, prawda?

W kategorii wypoczynku postrzegam również wycieczkę na bezkrwawe safari, na którym strzelamy do słoni wyłącznie z migawek naszych aparatów fotograficznych.

Kto nie ma ochoty na takie atrakcje niechaj pędzi na plaże. Można zakwaterować się w takim miejscu.

Dziedzictwo historyczne.

Wydaje się, że człowiek zapytany o Sri Lankę szybciej rzuci hasłem – słonie, aniżeli wymieni osiągnięcia wiekowych państw Cejlonu.

Przygotowując się do wyjazdu na Sri Lankę znalazłem pyszną rzecz. W jednej z bibliotek publicznych pod hasłem Cejlon figuruje taka pozycja: Cejlon. Niespodzianka, prawda? Szukasz Cejlon, wyskakuje Cejlon. Cóż więc tu ciekawego? Otóż data wydania, proszę Państwa – 1962 rok. Jak liryczne były wtedy opisy państw. Szybko zakochałem się w tej książeczce. Została moim przewodnikiem po wyspie. Nieśmiało pozwolę sobie zacytować kilka fragmentów traktujących o historii Sri Lanki.

Historia potrafi nudzić, ale podana w odpowiednim czasie i kontekście może fascynować.

Często historie narodów zaczynają się od rozmaitych legend. Czy jest to wiarygodny przekaz? Pewnie nie, ale wydatnie wzmacnia więzi narodowe, buduje wspólnotę wobec mitu założycielskiego, daje mocne fundamenty architekturze państwa.

Po co poznawać historie kraju, do którego się podróżuje?

Autorami książki Cejlon są Anna Klubówna i Eligiusz Kluba. Proszę zwrócić uwagę jak pięknie zadają sobie pytanie o początki Cejlonu: „Początki historii Cejlonu, podobnie jak innych krajów, giną w pomroce niepamięci . Kiedy się zaczęła? Jak długo już człowiek wydeptuje z trudem ścieżki wśród dżungli? Jak wyglądali Ci pierwotni mieszkańcy? „

I dalej: „Jedno wiemy na pewno, że przed trzema tysiącami lat, tzn. ponad 1000 lat przed naszą erą, żyli tutaj Wedowie […] Ludzie ci, niewielkiego wzrostu, niezwykle kształtni i zręczni, o czarnych oczach, czarnych włosach i niemal czarnej skórze, zdradzają wyraźne pokrewieństwo z pierwotnymi mieszkańcami Australii i niektórymi ludami afrykańskimi […] Jest to ta sama ludność, która zapewne pierwotnie mieszkała również na całym Półwyspie Indyjskim przed przybyciem Ariów i stąd przypuszczalnie dostała się na Cejlon„

Po co o tym pisze? Żeby pokazać jak niesamowita jest historia tej stosunkowo niewielkiej wyspy niefortunnie położonej w okolicach wielkich potęg. Co wiemy na temat historii Polski w X w. p.n.e? Dla wielu historia naszego kraju zaczyna się do chrztu. Kiedy u nas instalowali się Piastowie to na Cejlonie (do 1972 r. oficjalna nazwa) znakomicie funkcjonowało już duże państwo ze stolicą w Polonnaruwa. Szczyciło się ono kanałami irygacyjnymi (część z nich użytkuje się do dziś), ogrodami, łazniami, kompleksem basenów, wspaniałym pałacem o 9 kondygnacjach oraz całą masą budynków o różnym przeznaczeniu.

Wyobraźcie sobie, że w owym czasie Polonnaruwa była największym miastem na świecie!

Jakie zabytki historyczne warto zobaczyć?

Ustaliliśmy, że pierwotnymi mieszkańcami Cejlonu byli Weddowie. Dołączyli do nich Syngalezi, którzy zamieszkują wyspę do dziś. Oficjalna historia Cejlonu rozpoczyna się w V wieku p.n.e.

Podczas zwiedzania Sri Lanki nie sposób odpuścić wycieczki do tzw. Trójkąta Kulturalnego, a przede wszystkim Sigirriyi. Historia powstania tego miejsca jest podobna jak większości urządzeń fortyfikacyjnych czyt. zamków, fortec, siedzib królewskich. Pewien król o imieniu Kassapa, po wstąpieniu na tron, obawiał się, że legalny dziedzic korony, niejaki Moggallan, który uciekł do Indii by zabiegać o pomoc w odzyskaniu tronu, może go zaatakować. Postanowił się zabezpieczyć. Przeniósł stolicę państwa z Anuradhapura (najstarsza stolica Sri Lanki, warto odwiedzenia, ale polecam zdecydować się albo na Polonnaruwa albo Anuradhapura, wstępy są relatywnie drogie, ale doświadczenie podobne) do Sigiriyi właśnie. Takiej stolicy nie miał chyba nigdy i nigdzie żaden panujący.

Informacje praktyczne:

• trzeba się trochę powspinać, więc zabierz dwie butelki wody
• ubranie musi być zarówno wygodne, jak i zachowujące szacunek dla tego miejsca, polecam bawełniane spodnie
• najlepszy czas na zwiedzanie tego miejsca to poranek lub popołudnie, w południe otwarte przestrzenie nam wykończą
• uważaj na małpy – łatwo stracić dobytek

Świątynie

Dla nich przewidziałem najmniej miejsca ponieważ jest ich tak dużo, że bardzo szybko można się nimi znudzić. Przepraszam jeśli wyjdę na ignoranta, ale moim zdaniem godne uwagi są tylko świątynie w jaskiniach Dambulii i szybka wizyta w świątyni złotego zęba Buddy w Kandy (zęba i tak nie zobaczycie). Nie wiem czy to tylko moje spostrzeżenie, ale nie mam potrzeby zatrzymywać się w każdej świątyni, która znajduje się na trasie mojego przejazdu.

Aczkolwiek warto zaznaczyć, że Sri Lanka to bardzo ważne miejsce dla buddystów. Oprócz zęba Buddy znajduje się tu również najstarsze drzewo na świecie. Kto o tym decyduje i na jakiej podstawie można to ocenić? Otóż uważa się, że jest to najstarsze historycznie udokumentowane drzewo na świecie. Zostało zasadzone w 288 r.p.n.e. Znaczenia dodaje rzekome pochodzenia sadzonki. Podobno drzewo, ficus religiosa, wyrosło z południowej gałęzi historycznego Sri Maha Bodhi w Buddzie Gaya w Indiach, gdzie Budda osiągnął stan nirwany.

Dla jasności: drzewo nie robi wrażenia, ale w jego okolicy można znaleźć ciekawsze okazy. Nie zmienia to faktu, że trzeba zachować szacunek dla tego miejsca kultu. Podobno co miesiąc grupa botaników sporządza raport o stanie drzewa, który jest dostarczany na biurko prezydenta Sri Lanki.

Obok drzewa Sri Maha Bodhi znajduje się największa stupa na Sri Lance – Ruwanweli. Została wzniesiona w II w.p.n.e. Niesamowita rzecz. Wybudował ją jeden z lankijskich królów, który chciał w ten sposób podziękować za to, że udało mu się odeprzeć atak nieprzyjacielskich wojsk, który nadciągały z subkontynentu indyjskiego. Stupa jest potężna, ma 55 metrów wysokości. Fundamenty zostały wykonane z gliny ubijanej przez zakute w metal nogi słoni. Warstwa zewnętrzna to cegły, a środek wypełniony jest ziemią. Nie można wejść do środka. Może dlatego rozbudza to fantazje wielu rządnych znalezienia starożytnych skarbów. Podobno w stupie znajdują się szczątki ciała Buddy. Ruwanweli stanowi centrum pielgrzymek mieszkańców całej wyspy.

Przejażdżka pociągiem wśród pól herbaty.

To było jedno z niewielu podróżniczych marzeń. Udało się. Spełniłem je. Doświadczenie to rozkoszne. Pociąg sunie przez pola herbaty, a Twoje oczy karmią się tą soczystą zielenią. Smaczku dodają otwarte drzwi podczas całego przejazdu. Nie ma czasu na spanie.

Pejzaże

Pojawiają się niespodziewanie. Nie sposób się na nie przygotować. Na Sri Lance znajdziemy rajskie plaże, góry, jaskinie, dżunglę, ocean.

Jedzenie

Możecie mi wierzyć lub nie, ale przez cały wyjazd nie zjadłem mięsa. Kuchnia lankijska dostarcza tyle warzywnych pyszności, że nie ma co się rozglądać za mięsem. Serio.

Co się tu jada? Rice and curry, czyli ryż z curry. Ale, że ryż z przyprawą curry? Skąd! Są różne curry: dhal (z soczewicą, moje ulubione), ziemniaki, bakłażan, chlebowiec, dynia, papryka. Do tego wjeżdża papadam, czyli chrupiący indyjski placek. Koniecznie trzeba spróbować chutney z mango. Z papadamem wchodzi jak złoto.

W hotelach jedzenie serwuje się zazwyczaj w formie bufetu, który oferuje lokalne potrawy i kilka pozycji z kuchni europejskiej. O ile w Azji króluje ryż, o tyle tutaj nie ma problemu dostać ziemniaki oraz inne warzywa, które znamy z naszej kuchni.

Pieczywo codzienne jest raczej słabe, zazwyczaj biały chleb, ale placki to już inna sprawa. Moim faworytem jest rotti, czyli placek z mąki ryżowej, czasem podawany z wiórkami kokosowymi. Do tego świeży placek na wzór indyjskiego ciapati.

Od dwóch lat relatywnie dużo podróżuje i mogę powiedzieć, że kuchnia lankijska zapisuje się na podium ulubionych.

A na deser tropikalne owoce w różnych odsłonach.

Sri Lanka mnie oczarowała. Wyrażam głęboką nadzieję, że będę mógł tu jeszcze wrócić.

Zachęcam do przejrzenia relacji na Instagramie. Znajdziesz je w wyróżnionych. KLIK

Tymczasem.