Singapur robi wrażenie. Przy pierwszym spotkaniu onieśmiela. Ciekawe co potrafi stworzyć homo sapiens. Często bywa jednak tak, że tam gdzie jedni widzą ideał, tam drudzy doszukują się pęknięć, zgrzytów, błędów. Ściągnijmy te doskonale wyglądającą piankę z singapurskiej kawy. Zamieszajmy.
Percepcja jest ważna.
Wydaje się, że w przypadku Singapuru percepcja jest szalenie ważna. Dla Adrianny była to druga podróż do Azji. Pierwszą była Japonia. To tak jakby ktoś poleciał do Europy, odwiedził Szwajcarię i Danię. Nie chodzi tu o licytację kto w ilu krajach azjatyckich był. Chodzi o perspektywę. W moim przypadku jest ona inna. Po wizycie w Indiach, Sri Lance, Tajlandii, Kambodży, Wietnamie, Malezji, Indonezji, mogę powiedzieć, że Singapur to miejsce wielopłaszczyznowo wyjątkowe.
Azja Południowo – Wschodnia to miejsce naznaczone skomplikowaną historią. Singapur, jako byt państwowy, historię ma krótką i bezkrwawą.
Kraje regionu są często niestabilne politycznie. Singapur w swojej historii odnotował dwóch premierów.
Azja Południowo – Wschodnia przyciąga backpackersów z całego świata swoją przystępnością cenową. Singapur skutecznie odpycha cenami noclegów i kosztami atrakcji.
Dla Europejczyków region to raczej chaos, bałagan, po prostu brud. Tymczasem Singapur to stolica porządku, ładu, czystości.
Można podać więcej przykładów, ale pozostańmy przy tym, że Singapur wybrał inna drogę ku osiągnięciu swojej pozycji niż pozostałe kraje Azji Południowo – Wschodniej. Spróbujmy wskazać kilka kluczowych elementów.
Historia.
Nazwa Singapur pochodzi od sanskryckich słów singa (lew) i pura (miasto), co tłumaczy się jako „Miasto Lwa”. Początkowo był niewielką osadą handlową znaną jako Temasek (miasto nad morzem).
W XIV wieku Singapur stał się ważnym portem handlowym w regionie. Jednak pod koniec XV wieku stracił na znaczeniu, głównie na rzecz Malakki. W 1819 roku Thomas Stamford Raffles, przedstawiciel Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, założył tu strategiczną placówkę handlową, co zapoczątkowało nowoczesną historię Singapuru. Dzięki położeniu na głównych szlakach morskich, Singapur szybko stał się kluczowym ośrodkiem handlu w Azji Południowo-Wschodniej. Pozostaje nim do dziś.
W 1867 roku Singapur stał się brytyjską kolonią koronną, co przyniosło dalszy rozwój gospodarczy i napływ imigrantów z Chin, Indii oraz innych krajów regionu. Podczas II wojny światowej, w latach 1942–1945, był okupowany przez Japonię, co było jednym z najbardziej dramatycznych okresów w jego historii.
Po kapitulacji Japonii Singapur wrócił pod kontrolę Brytyjczyków jako kolonia koronna.
W 1959 roku Singapur uzyskał status autonomiczny, co pozwoliło mieszkańcom wybrać własny rząd. Pierwszym premierem został Lee Kuan Yew, który miał kluczowy wpływ na przyszłość kraju.
Kiedy Singapur dołączył do Malezji w 1963 roku, Lee Kuan Yew miał nadzieję, że unia z większym państwem przyniesie korzyści gospodarcze i polityczne. Jednak szybko pojawiły się napięcia etniczne i polityczne. Lee promował ideę “Malezji dla wszystkich”, czyli równych praw dla wszystkich obywateli, niezależnie od ich pochodzenia etnicznego. Było to sprzeczne z polityką faworyzowania etnicznych Malajów przez rząd federalny w Kuala Lumpur.
Rosnące konflikty doprowadziły do zamieszek na tle rasowym w Singapurze w 1964 roku. Rząd malezyjski, kierowany przez premiera Tunku Abdul Rahmana, uznał, że różnice są nie do pogodzenia. W rezultacie Singapur został wykluczony z federacji 9 sierpnia 1965 roku. Doszło do sytuacji bez precedensu. Niepodległy raj dobrowolnie zrzekł się praw do części swojego terytorium.
Podczas konferencji prasowej Lee Kuan Yew ogłosił separację ze łzami w oczach, co było jednym z najbardziej przejmujących momentów w jego karierze. Powiedział wtedy:
„To dla mnie moment wielkiego smutku. Całe moje życie, moje całe dorosłe życie, wierzyłem w jedność dwóch terytoriów. Teraz wszystko się rozpada.”
Lee Kuan Yew poczuł się osobiście zdradzony i obawiał się o przyszłość Singapuru. Jako pragmatyk wiedział, że samodzielny Singapur, pozbawiony zasobów naturalnych i zależny od importu wody z Malezji, stanie przed ogromnymi wyzwaniami.
Początkowo sytuacja Singapuru była niepewna. Kraj nie miał zasobów naturalnych, ograniczonego terytorium, a także musiał zmagać się z wysokim bezrobociem i napięciami społecznymi. Jednak pod rządami Lee Kuan Yewa, rząd przyjął pragmatyczne podejście, koncentrując się na:
Rozwoju gospodarczym: Rząd Singapuru otworzył kraj na zagraniczne inwestycje, tworząc sprzyjające warunki dla międzynarodowych firm. Przemysł wytwórczy, w tym elektronika i petrochemia, stał się fundamentem gospodarki.
Edukacji i technologii: Silny nacisk na edukację i szkolenia techniczne przygotował mieszkańców do pracy w nowoczesnych sektorach gospodarki.
Rozwoju infrastruktury: Budowa portu, lotniska i dróg uczyniła Singapur jednym z najważniejszych węzłów transportowych na świecie.
W latach 80. i 90. Singapur przeszedł z gospodarki wytwórczej do opartej na usługach. Stał się centrum finansowym, logistycznym i technologicznym, a także liderem w dziedzinie edukacji i badań. Kluczowe znaczenie miała również polityka mieszkaniowa – rząd zainwestował w budowę tanich mieszkań (HDB), dzięki czemu większość obywateli ma własne domy.
HDB, czyli klucz do sukcesu mieszkaniowego Singapuru
Housing Development Board (HDB), czyli Rada Rozwoju Mieszkalnictwa, to instytucja odpowiedzialna za jeden z najbardziej udanych programów mieszkaniowych na świecie. Od momentu swojego powstania w 1960 roku, HDB odegrało kluczową rolę w transformacji Singapuru – z kraju borykającego się z problemem slumsów i przeludnienia w nowoczesne miasto o wysokim standardzie życia.
W latach 50. Singapur zmagał się z poważnym problemem mieszkaniowym. Przeludnienie, brak infrastruktury sanitarnej i niekontrolowany rozwój slumsów były powszechne. Większość ludności mieszkała w ciasnych, nędznych warunkach, co wpływało na zdrowie publiczne i morale mieszkańców. Aby rozwiązać ten problem, rząd Lee Kuan Yewa utworzył HDB.
HDB rozpoczęło działalność w 1960 roku. W ciągu pierwszych trzech lat HDB wybudowało 21 000 mieszkań. Dzięki skutecznemu planowaniu i wsparciu politycznemu, HDB szybko zyskało uznanie za swoją zdolność do realizacji dużych projektów w krótkim czasie. Co decyduje o skuteczności HDB?
Przystępność cenowa: HDB wprowadziło programy subsydiowanego mieszkalnictwa, które pozwalały rodzinom o niskich i średnich dochodach na zakup mieszkań po przystępnych cenach.
Prawo do własności: Większość mieszkań HDB jest sprzedawana w systemie 99-letniej dzierżawy, co oznacza, że obywatele mogą nabywać własność na korzystnych warunkach. Prawo do własności wzmocniło poczucie stabilności i wspólnoty wśród mieszkańców.
Zintegrowane planowanie: Osiedla HDB są projektowane jako kompleksowe jednostki miejskie z dostępem do szkół, przychodni, sklepów, parków i transportu publicznego. Dzięki temu mieszkańcy mają wszystko, czego potrzebują w pobliżu miejsca zamieszkania.
Społeczna integracja: Rząd wprowadził system etnicznych kwot w mieszkaniach HDB, aby zapewnić zróżnicowanie etniczne w każdym bloku i uniknąć segregacji społecznej. Ten model przyczynił się do pokojowego współistnienia różnych grup etnicznych w Singapurze.
Obecnie HDB mierzy się z nowymi wyzwaniami, takimi jak:
Starzenie się społeczeństwa, co wiąże się z koniecznością dostosowania mieszkań do potrzeb seniorów.
Ograniczona przestrzeń: Zrównoważony rozwój w mieście o małej powierzchni.
Rosnące ceny mieszkań: Choć ceny HDB są regulowane, presja rynku nieruchomości jest coraz większa.
Rząd wprowadza nowe inicjatywy, takie jak modernizacja starszych osiedli (program SERS) oraz budowa ekologicznych i inteligentnych osiedli z wykorzystaniem technologii.
Podczas ostatniej podróży miałem okazję odwiedzić jedno z takich osiedli. Mogłem się przekonać, że HDB to nie tylko szczytne cele, ale konkretne projekty, których realizacja robi wrażenie. Osiedla są schludne, projektowane kompleksowo. Udało mi się odbyć krótką rozmowę z jedną z mieszkanek, imigrantką z Indonezji. Zapytałem o ogródek warzywny pod jednym z bloków. Okazało się, że dbają o niego osiedlowi seniorzy. Ponadto na parterze jednego z bloków funkcjonuje świetlica dla seniorów, w której codziennie mogą oni zjeść śniadanie i spędzić wspólnie czas.
Singapur współcześnie.
Singapur jest jednym z najbardziej rozwiniętych i stabilnych państw na świecie, zarówno pod względem gospodarczym, jak i politycznym.
Singapur to globalne centrum finansowe, handlowe i technologiczne. Jego gospodarka opiera się na eksporcie elektroniki, usługach finansowych, handlu morskim i petrochemii. Jest jednym z największych portów na świecie i liderem w dziedzinie logistyki. Dzięki stabilnemu systemowi prawnemu, niskim podatkom i sprzyjającemu środowisku biznesowemu, Singapur przyciąga inwestorów z całego świata. W 2024 roku PKB per capita wynosi około 72 000 USD, co plasuje kraj wśród najbogatszych na świecie.
Jaka złota klatka zatem? Jakie są rysy na tym wizerunku? Czego się czepiam?
Szeroko rozumiany dobrobyt Singapuru jest możliwy dzięki niepisanej umowie społecznej. My (rząd) zaspokajamy potrzeby społeczeństwa, społeczeństwo nie kwestionuje systemu jego kontroli i decyzji rządu.
Do rangi podróżniczego mitu urosły singapurskie zakazy, w tym ten o zakazie spożywania i posiadaniu gumy do żucia. Bez trudu można znaleźć magnesy w kształcie znaków z zakazami, co uznaje za wspaniałe poczucie humoru.
Czy rzeczywiście te singapurskie zakazy są tak uciążliwe?
Grzywny są nakładane za:
• Zaśmiecanie: Wyrzucanie śmieci w miejscach publicznych, w tym niedopałków papierosów czy gumy do żucia.
• Żucie gumy: Import, sprzedaż lub nielegalne żucie gumy poza wyjątkami medycznymi.
• Palenie w miejscach niedozwolonych: Jak przystanki autobusowe, parki czy wnętrza budynków publicznych.
• Jedzenie i picie w metrze: Jest to zakazane, aby utrzymać czystość w transporcie publicznym.
• Naruszanie ciszy nocnej: Na przykład przez głośne imprezy czy hałasowanie w nocy.
Kara pozbawienia wolności jest stosowana za:
• Przemoc fizyczną: Bójki, napaści czy przemoc domową.
• Przestępstwa finansowe: Oszustwa, defraudacje i korupcja.
• Naruszenie zasad imigracyjnych: Nielegalny pobyt w kraju lub pomoc w nielegalnej imigracji.
• Poważne cyberprzestępstwa: Hakowanie, kradzież danych czy oszustwa internetowe.
Kara chłosty jest stosowana za:
• Wandalizm: Malowanie graffiti, niszczenie mienia publicznego.
• Przemoc seksualna: W tym molestowanie czy gwałty.
• Handel ludźmi i przemytnictwo: W tym przemyt imigrantów lub nielegalnych towarów.
• Przestępstwa narkotykowe: W niektórych przypadkach.
• Nielegalny pobyt: Cudzoziemcy, którzy przebywają w Singapurze bez odpowiednich dokumentów, również mogą być ukarani chłostą.
Kara śmierci jest nakładana za najcięższe przestępstwa, takie jak:
• Handel narkotykami: Posiadanie lub przemyt narkotyków powyżej określonych ilości.
• Morderstwo: Zarówno planowane, jak i brutalne przypadki.
• Terroryzm: Organizowanie lub przeprowadzanie zamachów.
• Porwanie: W niektórych przypadkach może również skutkować karą śmierci.
A czy można zaprotestować wobec tych wszystkich regulacji?
Zdecydowanie, stanowczo, raczej nie. Potencjalne protestowanie przeciwko zakazom i ograniczeniom w Singapurze jest regulowane przez zakazy i ograniczenia. Jeżeli chcecie protestować w dwie osoby to wymagana jest zgoda odpowiednich władz. Do potencjalnych protestów wyznaczone jest specjalne miejsce, w parku …
Tak ono wygląda:
Miejsce do protestów … Skromna ławeczka i dumny napis „Speakers Corner”. Dodatkowo zwróćcie uwagę na to szykowne podparcie pośrodku ławeczki. Wydaje się, że zostało stworzone aby zapewnić komfort dwóm użytkownikom. A skąd! Jesteśmy w Singapurze! Takie rozwiązanie uniemożliwia korzystanie z tej ławki bezdomnym. Bycie bezdomnym w Singapurze również jest zakazane.
Wklejam tu jeszcze pozostałe ograniczenia dotyczące szeroko rozumianych protestów:
The corner was opened on 1 September 2000 by the Singapore Government as a venue for free speech area where speaking events could be held without the need to apply for a licence under the Public Entertainments Act (Cap. 257, 1985 Rev. Ed.), now the Public Entertainments and Meetings Act (Cap. 257, 2001 Rev. Ed.) (PEMA). People had to register their intention to speak at the venue with a police officer at the Kreta Ayer Neighbourhood Police Post any time within 30 days before the event, though there was no requirement for the police to be informed of the topic of the proposed speech. Other conditions imposed were that speeches had to take place between 7:00 a.m. and 7:00 p.m., and the use of sound amplification devices was prohibited.
Złota klatkaNie dotykać!
Jeżeli akceptujesz umowę społeczną w ramach której państwo dba o Ciebie, a Ty nie zadajesz żadnych niewygodnych pytań do Singapur jest dla Ciebie.
Wielu odpowiada taki układ. Niewątpliwie historia Singapuru to historia sukcesu, fascynująca opowieść o przekształceniu niewielkiej osady rybackiej w jedno z najbogatszych i najbardziej rozwiniętych państw świata. Kluczowe momenty to założenie jako brytyjskiej kolonii handlowej w 1819 roku, okupacja japońska podczas II wojny światowej, a następnie uzyskanie niepodległości w 1965 roku po krótkim okresie w Malezji. Od tego czasu Singapur, pod przywództwem Lee Kuan Yewa, zbudował swoją potęgę na stabilności politycznej, wolnorynkowej gospodarce oraz inwestycjach w edukację i infrastrukturę. Dziś jest globalnym centrum finansowym i handlowym, a także symbolem sukcesu w zarządzaniu miejskim.
Zakazy, nakazy, obostrzenia – czy to koszt uzyskania przychodu?
Azjatycki tygrys, super nowoczesne miasto – państwo, kraj idealny, wypieszczone dziecko Lee Kuan Lew, Szwajcaria Azji, Miasto – ogród
ALBO
państwo autorytarne, troskliwa dyktatura, disneyland z wyrokiem śmierci
Po wizycie w Singapurze ukułem własne określenie: Singapur. Złota klatka. Nie dotykać!
